Pisanie i czytanie to najważniejsze umiejętności opanowywane na początku nauki szkolnej. W Polsce około 10% dzieci ma jednak kłopoty z efektywnym przyswojeniem tych zdolności - diagnozuje się u nich dysleksję rozwojową. Co więcej, około 4% dzieci ma trudności z opanowaniem zasad poprawnego pisania, mimo typowego rozwoju umiejętności czytania. Świadczy to o dysortografii, zwanej też w literaturze izolowanym deficytem ortograficznym.
W poprzednich badaniach wykorzystujących funkcjonalny rezonans magnetyczny zajmowano się głównie mózgowym podłożem dysleksji i mózgową siecią czytania. W tym projekcie chcemy skupić się na deficycie ortograficznym, który jest obecny zarówno w dysleksji, jak i dysortografii. Oczekujemy, że różnice które zaobserwujemy między osobami z dysleksją i dysortografią pozwolą nam lepiej zrozumieć mózgowe podłoże obu zaburzeń i relacje pomiędzy deficytami. Ponadto, na jednym ze spotkań z psychologiem nauczymy dzieci sztucznej ortografii, by prześledzić ich proces przyswajania nowych reguł ortograficznych.
Do badania pragniemy zaprosić dzieci w wieku szkolnym (klasy IV-VI) ze zdiagnozowaną dysleksją, dysortografią, a także dzieci typowo rozwijające się. Na podstawie wyników badań będzie można lepiej zrozumieć naturę deficytu ortograficznego, który dotyczy zarówno dzieci z dysleksją jak i dysortografią, a w przyszłości stworzyć skuteczne metody pracy terapeutycznej z dziećmi dotkniętymi tym zaburzeniem. Ponadto, w związku z panującą pandemią, pragniemy wzbogacić obecny stan wiedzy o dane dotyczące przyswajania umiejętności czytania i pisania podczas nauki zdalnej.
Zapraszamy do współpracy!